Deocaching heeft te maken met richting proberen te vinden. Het komend seizoen heb ik hier zelf mee lopen spelevaren aan de hand van het begrip VVV. Een zoektocht in een onbekend gebied? Waar is er allemaal wat te doen? En wat dan? De VVV kan je er vaak meer over vertellen. Mijn drie V’s voor een weg om te gaan zijn:
1. Vriendelijkheid. Niet alleen een vriendelijk welkom op de zondagochtend, maar ook een vriendelijke gids die je wegwijs maakt in andere vormen van kerkenwerk. In Lichtenvoorde is de koffie na de kerkdienst een waardevol bestanddeel, waarbij vriendelijkheid (ook naar gasten!) onmisbaar is.
Een mooi Bijbels woord zegt: ‘Uw vriendelijkheid zij alle mensen bekend’. Je kunt dan wel vriendelijk zijn, maar… in hoeverre is dat ook bij mensen bekend. Daarom is het een mooie uitdaging om als kerk naar buiten te treden (missionair durven zijn)
2. Vrijheid. Bij veel mensen (buiten maar misschien ook wel de kerk) leeft nog steeds het beeld van een kerk waar niets mag en alles moet. Wat doen we om dat beeld te veranderen. Neem de vrijheid om buiten de vaste kaders (‘out of the box’) te denken én te handelen. Zoek ook eens de samenwerking met andere partijen! Neem de vrijheid om grensoverschrijdend te zijn.
3. Verantwoordelijkheid. Wees vriendelijk. Neem de vrijheid om grenzen te verkennen. Maar om te voorkomen dat het alle kanten opgaat (vrijheid, blijheid) is de laatste V: verantwoordelijkheid. Zo is er de verantwoording aan de eigen traditie: je komt ergens vandaan. Ineens een heel andere richting leidt tot vervreemding.
Daarom is het belangrijk dat we verantwoording kunnen blijven afleggen naar onszelf en naar God toe, de Eeuwige (of welke naam je er ook aan wilt verbinden). Dan mag je jezelf ook kerk (blijven) noemen.
met de hartelijke groeten van de VVV